WONEN IN ITALIË – Tripje Frankrijk
En dan heb je een zusje dat zeventig wordt. En dat in Frankrijk woont. Een heel eind rijden van jou vandaan. Wat doe je dan, wonend in Piemonte? Erheen rijden natuurlijk!
Dus zat ik woensdagochtend al om 5 uur in de auto op weg naar Vezeley in de Bourgogne.
Het werd een lange en vermoeiende reis. Twaalf uur deed ik erover van voordeur tot voordeur. De nacht voor vertrek deed ik zoals gewoonlijk geen oog dicht. Om kwart over vier stond ik al naast m'n bed.
De poezen zaten me in de keuken verschrikt aan te kijken. Wat is er aan de hand, leken ze me te vragen. Ik ontbeet met een mierzoete 'cannolo' en sterke espresso. Dat hielp, deze suikerbom. Ik voelde me redelijk energiek toen ik de auto instapte.
Omdat in de bergen veel sneeuw is gevallen, koos ik ervoor om via de Franse Riviera te rijden. Daar kom je redelijk snel, door over de pas Colle di Nava te rijden, die tussen Ceva en Imperia in ligt.
Vooral het tweede deel is erg bochtig maar om zeven uur was ik dan toch in Imperia en schitterde de Middellandse Zee me tegemoet. Om acht uur was ik de grens over.
Het regende veel en het was druk. Na vijf uur rijden vond ik voor Aix-en-Provence een wegrestaurant waar ik even rustig kon zitten, iets eten en een cappuccino kon drinken.
Er stond ook een lieve behulpzame man achter de kassa, iets wat je in Frankrijk niet zo vaak aantreft. Een man die ieder door mij gebrabbelde Franse woordje op waarde wist te schatten en me bemoedigend toeknikte.
Aix, Avignon, Valence, daar schoot ik als een gele schicht door naar het noorden. De Panda haalde soms wel 160 km per uur. Het droge landschap van de Provence met zijn zandkleurige huizen, parapludennen en grillig gevormde bergen vloog aan mij voorbij.
Alleen voor het laatste stuk had ik de navigatie-app op mijn telefoontje nodig. Precies om 5 uur hobbelde ik het weggetje op dat leidt naar het buurtschap waar mijn zusje woont: Les Chaumots, Rue des Jardins nr.2.
Blij kwam ze met de hond haar huis uit gerend. Binnen was het warm en gezellig. Haard en kaarsjes brandden, mijn tripje Frankrijk was goed begonnen!
- De beslissing
Jarenlang was het een droom. Een huis in Italië. Op vakantie stond ik steevast lang voor de etalage van de makelaar ter plaatse. Maar het moment was (nog) niet geschikt. Ik werkte nog, mijn geliefde was ziek, m’n ouders hadden steeds meer zorg nodig. Ik bleef dromen en fantaseren, allemaal heel veilig. Jaar na jaar ging voorbij. Er gebeurde veel. Cor ging dood, ik maakte een voettocht naar Rome, werd ontslagen en toen was daar opeens het moment van: nu of nooit.
